Aja dumeh mujudake pitutur luhurpara leluhur lan pinisepuh menawa jalma menungsa utawa titah sewantah anggone nglakoni urip ing ngalam donya ora ngendelake kahanan. Kahanan iku bisa maujud drajat, pangkat, bandha donya, aji linuwih, kebagusane, kapinterane lan liya liyane.
Wong urip mono kudu tansah eling marang kang nitahake urip ing alam donya, kudu tansah mawas marang sangkan paraning dumadi. Saka ngendi bibit kawite urip, ana ngendi dunung papan panggonane lan ngendi papan kang tembene bakal tumuju. Kahanan kang direngkuh ora kena anggawe lali marang kodrate minangka kawulane Gusti. Tansah bisa nggunaake peparingane Gusti kanggo nyengkuyung kewajibane dadi khalifah ing alam donya, kang nduweni kewajiban Hamemayu Hayuning Bawana.
Kahanan urip ing alam donya kena digambarake cakra manggilingan, kang ana sakwijining wektu ana ngisor lan kadangkala bisa mapan ana ing dhuwur. Mula saka kuwi nalika nemoni kahanan kang becik lan ana ndhuwur ora kena gumedhe lan umuk, lan sakwalike nalika nemoni kahanan kang kurang prayogi lan ana ngisor ora kena nglokro utawa mutung.
Aja dumeh ngajarake menawa menungsa tansaha mawas diri lan nduweni keyakinan menawa urip ing alam donya iki mung sakwetara. Kabeh lelakon iku mau mung mujudake menawa samubarang ibg donya ora langgeng lan kabeh bakal dijaluk "tanggung jawabe" mbesuk ana ing alam akherat.
"Nyawa mung gadhuhan, bandha donya mung sampiran".
posting by why nug.....04012011....19.45wib
